علی فروتن:
برای تئاتر کودک باید کلیه خودرا بفروشیم
به گزارش علی جون، علی فروتن از اجرای مجدد نمایش «دوره گردها» در تهران و دیگر شهرها آگاهی داد اما در عین حال وضعیت تئاتر کودک را فاجعه خواند و اظهار داشت: کسی که می خواهد کار کودک روی صحنه ببرد، باید کلیه ها و قلوه های خودرا بفروشد!
وی در گفتگو با ایسنا با تشریح وضعیت تئاتر کودک، خطاب به مسئولان هنری اظهار داشت که سالن های تئاتر کودک را هم بچه مسلمان ها اداره می کنند ولی چرا هیچ نوع حمایتی از آنها نمی کنید؟!
فروتن که قبل از این نمایش «دوره گردها» را در کانون پرورش فکری و تالار هنر اجرا کرده است، آگاهی داد که این نمایش از دی ماه، در سالن کانون پرورش فکری در خیابان وزرا روی صحنه خواهد رفت و البته این اجرا ویژه سه روز پایانی هفته است چون نمایش در طول هفته در دیگر شهرها اجرا دارد.
او درباره ی اجرای نمایش در سالن خیابان وزرا که فعالیت مستمری ندارد، توضیح داد: قبل از این هم گروه ما نمایش های «لپ گلی» و «چتر سفید» را در این سالن روی صحنه برده است. دسترسی به این سالن که خارج از محدوده طرح ترافیک است، برای تماشاگران آسان تر است ولی متاسفانه وقفه هایی که در فعالیت آن رخ می دهد، سبب می شود تماشاگرانی را که به زحمت جذب کرده ایم، به سادگی از دست بدهیم.
دلایل محدودیت در عکاسی در تالار کودکان
وی در ادامه درباره ی مشکلاتی که گروههای نمایشی برای اجرا در تالار هنر دارند و مسایلی مانند محدودیت در عکاسی با تماشاگران و فروش بلیت ردیف میهمان در این سالن توضیح داد: محدودیت در عکاسی بدین سبب بود که این احتمال وجود داشت که تعدادی از تماشاگران مقوله پوشش اسلامی را رعایت نکنند که همین موضوع، تذکر حراست ارشاد و دیگر نهادها را در پی داشت. بنا بر این ناچار بودند محدودیت هایی برای عکاسی با تماشاگران در نظر بگیرند تا روند کار متوقف نشود. از جانب دیگر نیم ساعت پس از نمایش ما، نمایش «سیندرلا» روی صحنه می رفت و چون من و آقای حمید گلی در آن نمایش هم بازی می کردیم، نمی توانستیم در یک زمان نیم ساعته هم با همه تماشاگران حاضر در سالن عکس بگیریم و هم برای نمایش بعدی گریم و آماده شویم.
بعد می پرسیم چرا تئاتر کودک رشد نمی کند
فروتن درباره ی فروش بلیت ردیفی که در تالار هنر ویژه میهمان در نظر گرفته شده است و قاعدتا نمی توان بلیت های آنرا فروخت، اشاره کرد: این مساله جزو اعتراضاتی بود که انجمن صنفی تئاتر کودک و نوجوان هم بیان کرد و نسبت به آن تذکر داد و آقای مهدی قلعه، به عنوان رئیس انجمن هم روی این قضیه پافشاری کرد. ظاهرا در اجراهای فعلی این مشکل حل شده است. اما در اجرای ما و «سیندرلا» بلیت های آن ردیف فروخته می شد و گفتند درآمد آن برای مساعدت با تعمیرات تالار است. از جانب دیگر برخلاف گذشته که کل فروش گیشه به گروه نمایشی پرداخت می شد، ۲۰ درصد گیشه گروه ها هم به تالار هنر تعلق می گیرد و ۵ درصد فروش گیشه هم که سهم سایت تیوال است. به این ترتیب، عملا چیزی برای گروه نمایشی نمی ماند. بعد ما می پرسیم که چرا تئاتر و تئاتر کودک رشد نمی کند.
او با تأکید بر این که تولید تئاتر نیازمند بودجه و یارانه دولتی است، اشاره کرد: وقتی برای ساخت نمایش بودجه ای در نظر گرفته نمی گردد، چگونه باید رشد کند. وزارت ارشاد سالن دار شخصی نیست که بطور خصوصی سالنی درست کند. بودجه آن باید صرف تولید تئاتر شود و حالا پرسش این است که این بودجه صرف چه کاری می شود؟
نه تنها بودجه نمی دهند، از گروه ها کسب درآمد می کنند
فروتن با احتساب درآمد حاصل از فروش ردیف میهمان در تالار هنر اضافه کرد: با یک حساب سرانگشتی، اگر یک ردیف را با ۱۵ صندلی و قیمت فروش بلیت ۹۰ هزار تومانی در در نظر بگیریم، تقریباً در هر اجرا ۱ میلیون و ۳۵۰ هزار تومان، فروش دارد. وقتی دو نمایش همزمان اجرا می شوند، این ردیف، حدود دو میلیون و ۷۰۰ هزار تومان، فروش دارد. حتی اگر در نظر بگیریم کل آن ردیف فروخته نشود، تقریباً در ۳۰ شب اجرا، حدود ۶۰ میلیون تومان حاصل از فروش همین یک ردیف به حساب تالار واریز می شود که می گویند مقرر است هزینه پروژکتور و لامپ شود و البته که همیشه مشکل لامپ دارند. این وضعیت به سبب ایراد تالار هنر نیست.
او اشاره کرد: روی صحبت من با خود وزارت ارشاد است. تالار هنر به جهت اینکه بتواند هزینه های خودرا تامین کند و خودرا سرپا نگه دارد، ناچار به انجام چنین کارهایی است. در این بین وزارت ارشاد نه فقط بودجه ای برای تولید تئاتر در نظر نمی گیرد، از دیگر حمایت ها هم صرف نظر می کند.
اولویت شهرداری، اشی مشی و قاقالی است
این هنرمند با ابراز تاسف از نبود امکان تبلیغاتی برای تئاتر و به ویزه تئاتر کودک افزود: شهرداری تهران که این همه بیلبورد در سطح شهر دارد، حتی یک بیلبورد هم به تئاتر کودک اختصاص نمی دهد. همه این تئاترها با تایید و مجوز وزارت ارشاد همین کشور روی صحنه رفته اند، وزارت ارشاد که از کره مریخ نیامده، اما اولویت شهرداری، دادن بیلبورد به اشی مشی و قاقالی است چون برایش درآمدزاست.
فروتن از بی توجهی تلویزیون هم به تبلیغات تئاتر انتقاد نمود و اظهار داشت: تلویزیون ما بصورت رایگان یک صحنه از یک نمایش تبلیغ نمی نماید. حتی حاضر نیست در برنامه های کودک خود به بچه ها اعلام نماید که در تالار هنر یا کانون پرورش فکری تئاتر ببینند. مگر این تالارها مال کیست؟ به خدا در همین تالارها بچه مسلمان ها دارند کار می کنند. در عوض تلویزیون مدام برای انواع خوراکی ها، جغجغه، انواع اسباب بازی های کارشناسی شده و نشده، تبلیغ پخش می کند. یعنی همه دنبال کاسبی هستند. اینها سبب می شود که تئاتر کودک عقیم بماند. کسی که می خواهد تئاتر کودک کار کند، رسما باید قلوه ها و کلیه هایش را بفروشد تا بتواند یک کار روی صحنه ببرد.
همه هم مدعی هستند
او افزود: من و آقای گلی نزدیک ۳۵ سال است که کار کودک می نماییم و برای مردم شناخته شده ایم و مورد اعتماد آنان هستیم. با تمام این تفاسیر، هر شب پس از اجرا، به جز آخر هفته ها، آقای گلی اعلام می کرد که یک سالن ۲۰۰ نفره در شهر ۱۳، ۱۴ میلیونی تهران نباید خالی باشد! اما وقتی تبلیغاتی وجود ندارد، مردم از کجا مطلع بشوند که نمایش روی صحنه است. بعد می گوییم چرا مردم به طرف شبکه های جم و اجنبی کشیده می شوند. در حالی که همین شبکه جم، بصورت رایگان، فیلم ها و تئاترهای ما را تبلیغ می کند. در شرایطی که بیلبورد شهری نداریم و برای تبلیغ در فضای مجازی هم باید فیلترشکن بخریم، تلویزیونی که دیدن آن نیاز به فیلترشکن ندارد، برای چند تئاتر و گالری تبلیغ کرده است؟! اگر هم بکند، در بدترین زمان است چون برایش اولویت نیست. در این شرایط، تبلیغات در شبکه جم را هم ممنوع می کنند و اگر تبلیغ نمایشی از آن شبکه پخش بشود، اجازه اجرا نمی دهند. جالب است که در همین وضعیتی که تئاتر کودک، امکان تبلیغ و بودجه تولید ندارد، همه هم مدعی هستند که کودک برایمان مهم است!
دوست ندارند کسی کتاب بخواند
فروتن با تأکید بر نقش مهم تئاتر در فرهنگ سازی برای کودکانمان اشاره کرد: دیدن یک نمایش به اندازه خواندن چندین کتاب اثرگذار می باشد. اصلا همین کتاب، تلویزیون برای چند تا کتاب تبلیغ می کند؟! برنامه ای مانند «کتاب باز» را هم تعطیل می کنند. در حالی که وقتی سروش صحت درباره ی کتابی صحبت می کرد، دوستان ناشرمان، می گفتند تاثیر به سزایی در استقبال از آن کتاب دارد. بدین سبب مردم ما کتاب خوان هستند ولی به این کار تشویق نمی شوند. واقعیت این است که دوستان دوست ندارند کسی کتاب بخواند چون موجب آگاهی بخشی می شود.
فروتن با اشاره به تاثیر تئاتر کودک، در تربیت تماشاگران تئاتر بزرگسال توضیح داد: همیشه پایان هر اجرا از پدر و مادرها تشکر می کنم که برای تئاتر بزرگسال ما تماشاگر آگاه و فهیم پرورش می دهند. تئاتر ما مدیون این بچه هاست. اگر از کودکی برای دیدن تئاتر تربیت نشوند، در آینده برای دیدن تئاتر دست به جیب نمی شوند و هزینه نمی کنند که بلیت نمایش بخرند و اولویت شان می شود وقت گذرانی در کافی شاپ ها یا فضای مجازی و اینترنت و... اینها مشکلات اساسی است.
آگاهی سازی که فقط آخر هفته نیست
وی در پاسخ به این پرسش که این شرایط چقدر بر ادامه کار گروههای جوان و کمتر شناخته شده، اثر می گذارد، توضیح داد: این تجربه را داریم که نمایشی که اتفاقا کار خوبی هم بوده، به خاطر نبود تبلغیات و اطلاع رسانی و نداشتن چهره شناخته شده، دو روز اول اجرای خود فقط ۴ بلیت فروخته و ناچار شدند آنرا از روی صحنه بردارند. یعنی در پایتخت ۱۳، ۱۴ میلیونی ما نمی توان روزی ۲۰۰ تماشاگر را به سالن تئاتر جذب کرد. اگر به عمق ماجرا نگاه نماییم، فاجعه بزرگی است. یعنی فقط باید چهره شناخته شده کار کند که تازه فقط آخر هفته و روزهای یکشنبه که نیم بهاست، سالن پر شود. یعنی تئاتر را فقط برای آخر هفته و تفریح می خواهیم نه برای آگاهی. آگاهی پیدا کردن که فقط آخر هفته نیست بلکه در هر روز باید رخ بدهد. هر لحظه باید کتاب بخوانیم و تئاتر ببینیم.
چرا یقه گروه را می گیرید؟!
او با ابراز تاسف از این که مسئولان پای خودرا از تولید تئاتر و اختصاص یارانه به آن کنار کشیده، افزود: من باید برای تولید نمایشم تهیه کننده شخصی بیاورم اما چه کسی حاضر است در تئاتر سرمایه گذاری کند وقتی هیچ اطمینانی بابت برگشت آن سرمایه وجود ندارد. مردم برای به دست آوردن سرمایه شان زحمت کشیده اند. گاهی هم که کاری فروش می کند، گرفتار دردسر میشود، در حالی که همه این کارها با تایید شورای بازنگری روی صحنه رفته اند، شورایی که در خود وزارت ارشاد وجود دارد و متشکل از چند متخصص و مسئولان ذی ربط و نمایندگانی از دیگر وزراتخانه هاست. وقتی کاری از چنین کانالی رد شده، چگونه است که به صِرف شکایت یک فرد، جلوی اجرای نمایشی گرفته می شود. اگر مشکلی هست، متوجه شوراست که به این کار مجوز داده. چرا یقه گروه را می گیرید. اینها بد است چون یعنی یک قانون مشخص وجود ندارد.
چرا دبیر جشنواره باید کاسه گدایی دست بگیرد؟
این هنرمند تئاتر که سال هاست در حیطه تئاتر کودک فعالیت می کند، با ابراز تاسف از این که دامنه این بی توجهی ها به جشنواره تئاتر کودک و نوجوان هم کشیده شده، یادآوری کرد: یک جشنواره تئاتر کودک و نوجوان داریم که سالانه انجام می شود. این جشنواره را به خاک سیاه می نشانند تا اجرا شود. چرا جشنواره ای که با ۶ میلیارد تومان می تواند برگزار شود، دبیرش باید کاسه گدایی دست بگیرد و جلوی لاستیک فروشی و یخچال سازی و... برود تا بودجه ناچیزی بگیرد که بتوانیم جشنواره ای را که اسمش بین المللی است برگزار نماییم. از جانب دیگر مدام تاریخ برگزاری آنرا تغییر می دهند. یعنی برگزارکنندگان آن هر سال گرفتار سردرگمی هستند چون کودک برای تصمیم گیرندگان اصلا اهمیت ندارد، اصلا برایشان وجود خارجی ندارد. هرچند همیشه شعار می دهند که کودک، آینده ساز کشور است ولی در عمل، در تک سالنی که متعلق به کار کودک است، بجای این که به گروه ها کمک کنند که بتوانند کار بسازند و روی صحنه ببرند، از آنان کسب درآمد می کنند.
او در انتهای سخنان خود تصریح کرد: امیدوار هستم نگاه درستی به قضیه بشود و فراموش نکنند ما هم که به دنیا آمده ایم، در گوش مان اذان گفته اند، ما هم بچه مسلمان هستیم و معتقدیم. هزار و ۴۰۰ سال است که این کشور مسلمان است ولی چرا همه چیز را با هم آمیخته ایم. نمی شود که همه در تمام سال، فقط تعزیه کار نماییم. الان ما چه نمایشی کودکی داریم که در دنیا حرفی برای گفتن داشته باشد. این وضعیت یعنی فاتحه کار کودک خوانده که باید برایش فکر عاجلی کرد.
منبع: علی جون
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب