بازگشت عادل با 90 جدید؟
قریب به دو دهه محبوب ترین مجری صداوسیما بود؛ اما حالا قریب به دو سال است كه فقط «محبوب» است و دیگر پسوند «صداوسیما» را ندارد.
به گزارش علی جون به نقل از ایسنا، «شرق» در ادامه نوشت: عادل فردوسی پور را پس از ممنوع التصویری اش در تلویزیون می شود فقط با صدا دنبال کرد؛ آن هم در یک برنامه با تولید محتوای فوتبال خارجی به نام «فوتبال ۱۲۰»؛ البته نه از شبکه محبوب سوم سیمایش؛ بلکه از شبکه حدودا نوپای ورزش.
او پس از جدایی از «۹۰» در جاهای دیگری هم دیده شده؛ جاهایی که دوست داشته دیده شود: در دانشگاه و سر کلاس ها، در جشن امضای کتاب هایی که ترجمه کرده و در زمین فوتبال و فوتسال. این دیده شدن ها هم به علت شیوع کرونا کمتر از قبل شده. او این اواخر کلاس های درس و دانشگاهش را مثل خیلی از استادان دیگر، به سختی و ناقص اداره کرده و خبری هم از ترجمه کتاب جدیدی نبوده است. باآنکه با رفع محدودیت های اعمال شده بر حوزه مکان های ورزشی، عادل به سالن ها و زمین چمن برگشته و گه گاهی، همراهانش در تیم رسانه، تصاویری از او با پیراهن ورزشی و ویدئوهایی از گلزنی هایش منتشر می کنند.
در تمام این مدت، اخبار ضدونقیضی هم در خصوص بازگشتش به تلویزیون و اجرا و حتی گزارشگری منتشر شده؛ ولی همگی شایعه ای بوده اند که سریع تر از باد، تکذیب شده اند. عادل حتی مثل مزدک میرزایی هم نشد که پاسخ بی مهری سیما را با رفتن از ایران و همکاری با شبکه های آن طرف آبی بدهد. او ماند به این امید که راه برای بازگشتش به شبکه سه سیما و شاید اجرای برنامه محبوبش هموار شود.
اگرچه خوشبینی عادل روزهای نخست زیاد بود؛ ولی با گذر زمان او پی برد قرار نیست صندلی از زیر پا کشیده شده اش را باردیگر در اختیارش قرار دهند. میز و دکور برنامه اش را فروختند و کم کم، شاگرد سابق را در همان تایمی که «۹۰» را اجرا می کرد، سر جایش نشاندند. اسم برنامه اش را هم عوض کردند تا کمتر کسی دلتنگ آنالیز فوتبال ایران در دوشنبه شب ها شود.
دوستان معمولی اش در دنیای فوتبال هم که آن روزهای نخست ناز می کردند که با برنامه جایگزین ۹۰ حرفی نمی زنند و کارشناسی ای نمی کنند، رفته رفته از حرفشان برگشتند و فقط گه گاهی با گفتن این جمله که «دلمان برای عادل تنگ شده و جایش خالی است» از او دلجویی کردند.
عادل که پی برده بود دیگر نباید امیدی به بازگشت به شبکه سه سیما داشته باشد، مسیر دیگری را محک زد. شاید فقط به این خاطر تا پی ببرد استقبال از وی در فضای جدید چه شکلی است. او به بهانه بازی رئال مادرید و بارسلونا در ال کلاسیکو، برنامه ای اینترنتی به نام «کلاسیکو» ساخت تا خط ونشان تازه ای برای آنهایی که فکر می کردند عادل فردوسی پور فراموش شدنی است، بکشد. با استقبال از آن برنامه، جرقه کاری جدید در ذهن عادل زده شد.
ناامیدی از صداوسیما
همان طور که عنوان شد، عادل حالا می داند دست کم «به زودی» تصویر یا صدای گزارشگری فوتبالش در صداوسیما جایی ندارد. علاوه بر لغو برنامه پرمخاطب «نود»، سایت ۹۰ هم که زیرمجموعه همان برنامه بود و با هدایت و حمایت عادل فردوسی پور پیش می رفت، از آغاز همین سال از او و تیمش گرفته شد؛ «بستن شمشیر از رو» برای مردی که سال های زیادی برنامه اش بعنوان پرمخاطب ترین برنامه تلویزیون معرفی می شد. علاوه بر اینها و با وجود سردادن شعارهایی از جانب مسؤلان سیما که عادل خودش گزارش نمی کند؛ وگرنه محدودیتی برایش به وجود نیامده، نه تنها اجازه گزارش بازی به عادل فردوسی پور داده نشده؛ بلکه پخش تصویرش هم قدغن است. او حتی در برنامه فوتبال خارجی ای که برای شبکه ورزش ساخته، نمی تواند جلوی دوربین بیاید. شاید اگر فرصتی دست دهد، همان «نریشن» گویی هم از عادل در سیما گرفته می شود تا به خوبی تکلیف مدیران جدید که اجراکننده تفکری بالاتر هستند، با این مجری قدیمی مشخص شود.
در چنین فضایی، کسی که خودش را تا همین چند وقت پیش «فرزند صداوسیما» خطاب کرده بود، به نقطه ناامیدی رسیده و حالا مقرر است با برنامه ای جدید بر بستر VOD از پخش خانگی بازگشتی خبرسازتر از قبل داشته باشد.
برنامه ای شبیه به «۹۰»
کارهایی که عادل فردوسی پور پس از جدایی اش از شبکه سه سیما انجام داده، بیشتر در حوزه فوتبال خارجی بوده. وی در شبکه ورزش کاری به اتفاقات فوتبال ایران ندارد و تنها برنامه اینترنتی ای هم که روی خروجی اینترنت گذاشت، به بررسی یک دیدار سنتی خارجی بین رئال مادرید و بارسلونا اختصاص داده شده بود. حالا او می خواهد برنامه جدیدی را که می سازد، به فوتبال ایران اختصاص دهد؛ چیزی شبیه به همان کاری که در برنامه محبوبش در شبکه سه سیما می کرد. به عبارت ساده تر، عادل فردوسی پور می خواهد شبیه ترین برنامه به ۹۰ را بر بستر اینترنت به دست مخاطبان برساند. البته پرواضح است که نمی تواند اسم برنامه جدیدش را «۹۰» بگذارد؛ چون این اسم متعلق به شبکه سوم سیما است و کسی نمی تواند خارج از صداوسیما از آن استفاده کند؛ هرچند با کاری که عادل فردوسی پور در این دو دهه با برنامه مورد اشاره کرده، بعید است کسی در داخل صداوسیما هم بتواند دیگر با اسم این برنامه کاری کند!
زمان پخش
ایده عادل فردوسی پور شکل گرفته. او تصمیمش را گرفته تا در حوزه فوتبال داخلی برنامه سازی کند؛ ولی درست مثل بقیه مواردی که کرونا یک علامت سؤال بزرگ جلویشان قرار داده، برنامه جدید عادل فردوسی پور هم از این قاعده مستثنا نیست. قرار اولیه او اتمام لیگ جاری و شروع فصل جدید فوتبال است. در واقع او مقرر است از آغاز فصل جدید فوتبال ایران برنامه اش را استارت بزند و به صورت هفتگی، به همان سیاق برنامه قدیمی اش در سیما پیش برده و پخش کند. مشکل اما اینجا است که با شیوع کرونا کسی نمی داند دقیقا لیگ جاری چه زمانی تمام و لیگ جدید چه زمانی از سر گرفته می شود.
عادل موفق می شود؟
بی انصافی است که اسم عادل فردوسی پور و موفقیت هایش عنوان شود ولی نقش تلویزیون در این میان دیده نشود. عادل اگر محبوبیت و شهرتی به دست آورده، بخش زیادی از آنها را مدیون همین تلویزیون است. البته خصوصیت های منحصربه فردش هم در این حوزه دخیل بوده اند؛ چونکه کم نیستند مجریانی که سال ها در تلویزیون برنامه داشته اند؛ ولی مثل عادل محبوب نشده اند. مجری ای که تلاش می کرد عدالت و بی طرفی را همواره در برنامه هایش اجرا نماید تا حدود زیادی رسالتش را انجام داد؛ هرچند منتقدانش هم اغلب او را به بی عدالتی و جانب داری متهم کردند. حالا که مقرر است برنامه عادل فردوسی پور از جایی غیر از شبکه سوم سیما پخش شود، آیا می توان با قاطعیت گفت موفق می شود؟ بر کسی پوشیده نیست که ساختن برنامه بر بستر VOD در ایران اتفاقی نوپا است و گستردگی و نفوذ صداوسیما را ندارد. پس اگر به همین بخش به تنهایی اکتفا شود، عادل به این راحتی ها نمی تواند به منزل همه ایرانی هایی که فوتبال را دوست دارند، نفوذ کند. با این وجود برای او مزیت هایی هم وجود دارد که می تواند به موفقیتش در این حوزه کمک نماید. شاید پررنگ ترین آن نداشتن رقیب است. شبکه سه با جایگزینی برنامه فوتبال برتر تلاش کرد جای نود را پر کند؛ ولی ناپختگی عوامل این برنامه، از اجرا گرفته تا تولید، نشان داده آنها هنوز مسیر زیادی برای رسیدن به جایگاه نود در پیش دارند. مورد بعدی را می شود در همان تک برنامه کلاسیکوی عادل دید؛ جایی که با وجود خارجی بودن محتوا، تا مدت ها در صدر برنامه های پربازدید بود. این به آن مفهوم است که اسم عادل، هنوز هم مخاطبان زیادی را به همراه دارد. نکته ای که شاید از دو مورد قبلی مهم تر باشد، «محبوبیت» عادل است. او با ستاره های بزرگ فوتبال ایران رفاقت دارد و تنها کسی است که می تواند علی دایی را به برنامه اش بکشاند و با علی کریمی ساعت ها فوتبال بازی کند! پس پرواضح است که برای ساختن برنامه های باکیفیت دست کم با حضور چهره های فوق محبوب، برتری قابل ملاحظه ای در مقایسه با تلویزیون دارد. به همه این نکات باید سابقه و تجربه چنددهه ای عادل فردوسی پور و البته شناخت ذائقه مخاطب هم اضافه شود. شاید عادل در کوتاه مدت نتواند برنامه اش را به پربیننده ترین برنامه روز تبدیل کند؛ ولی بطور قطع سرعت خیره کننده ای در این حوزه خواهد داشت.
صداوسیما می گذارد؟
این مبحث مهمی است؛ صداوسیما مدت هاست نگران کم رنگ شدن جایگاهش نزد مخاطبان ایرانی است. بسیاری، همین حالا شبکه های اینترنتی داخلی را بر برنامه های صداوسیما ترجیح می دهند. البته مسؤلان این نهاد هم بی کار ننشسته اند و به دنبال نهایی کردن دستوری هستند که شبکه های خانگی هم باید از صداوسیما مجوز بگیرند. تصور کنید برنامه جدید عادل فردوسی پور احتیاج به گرفتن مجوز از صداوسیما داشته باشد! می شود حدس زد که چه سنگ هایی در این راه ریخته خواهد شد. البته شایعه ای قدیمی هم هنوز پابرجاست: اینکه دستور داده شده تصویر عادل حتی از شبکه های اینترنتی داخلی هم که مقرر است تولید و اجرا داشته باشند، پخش نشود! شایعه ای که در همان برنامه کلاسیکو هم رنگ واقعیت به خود گرفت و خبری از عادل در جلوی دوربین نبود! تصور اینکه عادل بخواهد «۹۰» جدیدی بسازد؛ ولی خودش حق اجرا نداشته باشد، تصور خوش رنگی نخواهد بود.
منبع: علی جون
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب