نسیم ادبی:
چرا از فضای مجازی استفاده نكنیم؟!
علی جون: نسیم ادبی که با اجرای تئاتر آنلاین کاملا موافق است، می گوید: وقتی همه چیز زندگی ما به صفحات مجازی منتقل شده، چرا از این فضا برای اجرای تئاتر استفاده نکنیم.
این بازیگر که تجربه بازی و کارگردانی تئاتر در فضای مجازی را دارد، در گفتگو با ایسنا تاکید می کند که اجرا در فضای مجازی لازمه زندگی امروز و مدیومی تازه است که قرار نیست جایگزین اجرای صحنه ای تئاتر شود.
ادبی می گوید: به نظر می آید که داریم وارد دوره تازه ای می شویم که مختصات خاص خویش را دارد همچنانکه روزگاری مردم برای دریافت اخبار، روزنامه می خواندند و روزنامه ها تیراژ بالایی داشتند ولی حالا بیشتر مردم خبرها را در فضای مجازی دنبال می کنند. اینها لازمه زندگی جدید است ولی شاید هم اکنون پذیرش آن برای مان آسان نیست و احتیاج به گذشت زمان دارد.
او اضافه می کند: بشدت با اجرای آنلاین موافقم و این فضای تازه ربطی هم به کرونا ندارد بلکه راهکاری جدید برای اجراست که اصولا نمی توان آنرا تئاتر نامید، بلکه کاری است که در صفحات مجازی انجام می شود مانند سریال هایی که در اینستاگرام ساخته می شوند که مختصات خویش را دارند.
ادبی با بیان تفاوت های میان اجرای صحنه ای تئاتر و اجرا در فضای مجازی یا تئاتر آنلاین خاطرنشان می کند: بحث بدی یا خوبی مطرح نیست چون هر کدام یک مدیوم خاص هستند که مزایا و محدودیت های خویش را دارد و مقایسه آنها با یکدیگر درست نیست.
این بازیگر که سال قبل با نمایش «خانم آنلاین» به کارگردانی آریان رضایی تجربه بازی در اجرایی آنلاین را داشت، بر ضرورت اجرای تئاتر آنلاین تاکید دارد و می گوید: اگر برنامه ریزی درستی می داشتیم، می شد از این فضا بهره خوبی گرفت و فعالان تئاتر می توانستند به جای بیکاری و خانه نشینی، فضای تازه ای برای کار داشته باشند.
او که تجربه بازی در آن نمایش را شیرین و جالب می داند، اضافه می کند: این تجربه جالبی بود که با اجرای صحنه ای کاملا متفاوت می باشد. خودت هستی و کامپیوترت. شکل و شیوه خویش را دارد هر جای دنیا و در هر شهری از ایران می توانند اجرایت را ببینند و مخاطبانت به تماشاگران یک سالن محدود نمی شوند. همچنانکه ما هم دوست داریم تماشاگر اجراهای گروه های تئاتری در دیگر شهرها باشیم.
او درباره ایجاد ارتباط با تماشاگر در این شیوه اجرایی توضیح می دهد: ما در آن تجربه، این ارتباط را داشتیم و تماشاگران همزمان با اجرای ما نظرات شان را می نوشتند و در واقع یک نوع تئاتر تعاملی بود.
این بازیگر در پاسخ به این پرسش که چرا تجربه اجرای آنلاین در مقطع کرونایی ادامه دار نشده و به یک جریان منقطع تبدیل گشته است، توضیح می دهد: چونکه مدیریتی وجود ندارد، درحالیکه این ماجرا باید سازماندهی شود اما چون این اتفاق رخ نداد، هر کس به صورت مستقل تجربه های فردی خودش را انجام می دهد که نمی تواند یک جریان مستمر را ایجاد نماید. از سوی دیگر شاید مقطعی بودن این ماجرا و اینکه جدی گرفته نشد، به این علت برمی گردد که اجرای آنلاین را وابسته به تعطیلی تئاتر می دانیم و بعنوان فضایی مستقل به آن نگاه نمی نماییم. به این معنا که همه تصور می کردند با بازگشایی تئاتر و برقراری اجراهای صحنه ای، دیگر نیازی به این شکل از اجرا نیست. در صورتی که اجرای آنلاین در دنیا مورد توجه و استفاده قرار گرفته و به دوره کرونا هم مربوط نمی گردد بلکه متناسب با زندگی امروزی است.
این مدرس تئاتر ضمن اشاره به مخالفت هایی که با اجرای آنلاین در بخشی از جامعه تئاتری وجود دارد، خاطرنشان می کند: بسیاری نسبت به اجرای آنلاین گارد دارند چون فکر می کنند مقرر است جایگزین اجرای صحنه ای شود، در صورتی که این طور نیست بلکه یک گونه نمایشی است که در کنار اجرای صحنه ای می تواند به حیات خود ادامه بدهد. همانطور که گونه های دیگری مانند اجرای خیابانی، تعزیه و... داریم که هر کدام جایگاه و ارزش های خویش را دارند. این شیوه هم می تواند اتفاق های خوبی را رقم بزند.
نسیم ادبی که در آستانه اجرای نمایش تازه اش که کارگردانی مشترکی با ندا شاهرخی است و فعلاً با تعطیلی تئاتر رو به رو شده، درباره سرنوشت این اجرا می گوید: طبیعتا فعلاً منتظر بازگشایی سالن ها هستیم. ضمن اینکه وقتی پای جان و سلامت افراد در بین است، نمی توان مردم را به حضور در سالن تئاتر دعوت کرد.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب