یك فیلم نامه نویس مطرح كرد:
حمله به ژانر کمدی برای سینما خطرناک است
به گزارش علی جون، یک فیلم نامه نویس معتقد است: ژانر کمدی نافی هیچ ژانر دیگری نیست و قرار نیست با این آثار ما دیگر گونه ها را فراموش نماییم. بطور قطع وجود آثار اجتماعی لازم است و ما به آن نیاز داریم اما قرار نیست ما فقط به آن آثار محدود شویم. متأسفانه برخی دوستان منتقد فقط به تولیدکننده های آثار حمله می کنند و نوعی انحصارطلبی در تفکرشان دیده می شود که نمی خواهند واقعیت دنیای کمدی را بپذیرند و حملات آنها اتفاقاً می تواند کلیت سینما و شبکه نمایش خانگی ما را به خطر بیندازد.
بابک کایدان فیلمنامه نویس سینما درباره ی واکنش هایی که برخی افراد و گروه ها به تولیدات کمدی دارند به ایسنا اظهار داشت: به نظر من جامعه امروز ما به شادی نیاز دارد و آنرا فریاد می زند و تلاش می کند که بتواند شاد باشد و خودرا شاد نگاه دارد و به هر شکل می کوشد از این شرایط سخت بیرون بیاید و بنا بر این فیلم و سریال کمدی هم تقاضای بیشتری دارد و در چند سال قبل هم شاهد بودیم که چرخه اقتصادی سینما روی دوش همین ژانر کمدی بوده و متأسفانه همیشه هم به این تولیدات حمله شده و مورد بی انصافی قرار گرفته است در حالی که تولیدات کمدی ما حداقل توانسته با مخاطب خود ارتباط بگیرد.
به گفته ی ایشان، مخاطبان ایرانی به فیلم ها و سریال های کمدی علاقه بیشتری نشان می دهند و این مساله ای غیرقابل انکار است.
کایدان اشاره کرد: به نظر من دلیل استقبال مخاطبان از آثار کمدی تنها به تبلیغات و حضور بازیگران مطرح و... مربوط نیست و فیلم ها و سریال های کمدی ما اتفاقاً توانسته اند کیفیت نسبتاً مطلوبی داشته باشند تا مردم آنها را انتخاب کنند و دیدن آنرا به اطرافیانشان هم سفارش کنند به عنوان مثال در سینما، در شرایطی که می دانیم سینما با وضعیت اقتصادی خوبی روبرو نبود این سینمای کمدی بود که توانست رونقی به گیشه ها ببخشد و اتفاقاً همه دستاورد وزارت ارشاد که درباره ی رونق سینماها به آن می بالد مربوط به سینمای کمدی است اما به همین سینما هم کم لطفی می کند و همیشه شاهد می باشیم که از جناح های مختلف مورد هجمه و حمله بوده است.
وی ادامه داد: این حملات به آثار کمدی حتی در میان کارشناسان و منتقدان هم وجود دارد و بنظر می رسد جریانی شکل گرفته که با ژانر کمدی مشکل دارد و حتی وقتی منتقدان می خواهند به لحاظ کیفی یک فیلم یا سریال کمدی را مورد ارزیابی قرار دهند هم این ارزیابی به طور معمول سلیقه ای است و الگویی را ارائه می دهند که یا با ژانر کمدی در تضاد است یا اگر اجرائی شود اصلاً نمی تواند مخاطب داشته باشد. متأسفانه در حملاتی که به این ژانر شده به طور معمول از کلماتی استفاده شده است که شایسته فیلم ها و سریال های کمدی ما نیست و من فکر می کنم این حملات بیشتر کلیت ژانر کمدی را هدف قرار داده و جریانی وجود دارد که می خواهد تولیدات نمایشی را مصادره کند و بگوید که فیلم و سریال فقط باید به مخاطبش پند و اندرز دهد و یا اجتماعی باشد و مفاهیم خاصی را دنبال کند.
نویسنده فیلم سینمایی «آینه بغل» درباره ی خاصیت های ژانر کمدی اظهار داشت: ژانر کمدی نباید به سمت پند و اندرز برود. خاصیت اصلی این ژانر ارتباط صادقانه با مخاطب و سرگرمی است چونکه مخاطب هم از انتخاب این آثار هدفش این است که حالش خوب شود و بطورمثال اگر به دو فیلم پر فروش امسال سینمای ایران هم نگاه کنید متوجه می شوید که همین خاصیت را دارند، در حالی که وقتی سینمای کمدی نقد می شود منتقدان به مفاهیم آن اشاره دارند و فیلم و سریال کمدی را اینطور مورد انتقاد قرار می دهند. من منکر این مسئله نیستم که ما باید پیشرفت نماییم و کیفیت آثارمان را ارتقا دهیم اما به نظرم اتفاقاً فیلم ها و سریال های کمدی که در این سال ها تولید شده اند، توانسته اند به خوبی با مخاطب خود ارتباط برقرار کنند و باید بدانیم که در وضعیت حاضر خنداندن مخاطب اصلاً کار راحتی نیست.
این نویسنده درباره ی ارائه مفاهیم روشنفکری در آثار کمدی اظهار داشت: هر گاه فیلم ها و سریال های کمدی به سمت ارائه مفاهیم روشنفکری یا آثار ایدئولوژیک رفته اند با شکست مواجه گشتند و هر وقت کمدی به تعریف اصلی خودش نزدیک بود و به سمت خط قرمزها و چارچوب ها رفت موفق بود و ماندگار شد که نمونه های بسیاری را در این زمینه می توان مثال زد و حتی در این سال ها دیده ایم آثاری که به سمت نوستالژی رفته هم موفق بوده است. اگر جریان هایی که به ژانر کمدی حمله می کنند (چه دوستان منتقد و چه جریان های مربوط به وزارت ارشاد) اجازه دهند، مولفه ها و تکلیف این ژانر با مخاطب مشخص است.
وی ادامه داد: امیدوار هستم کسانی که فیلم ها و سریال های کمدی را هدف قرار داده اند بدانند در نهایت مردم هستند که تعیین می کنند چه فیلم یا سریالی ساخته شود و فکر می کنم امروز مخاطبان ایرانی بیشتر ترجیح می دهند که با آثار کمدی سرگرم شوند و البته این انتظار از این ژانر کمدی در همه جای دنیا وجود دارد و اگر به آثار پرفروش کمدی در دنیا نگاه کنید متوجه می شوید که این آثار مفاهیم خاصی را دنبال نمی کنند و خاصیت سرگرم کنندگی آنها پر رنگ تر از هر خاصیت است و اتفاقاً بازیگران بزرگی چون آل پاچینو و رابرت دنیرو هم در آثار کمدی بازی می کنند و آنجا کسی به آنها حمله نمی کند.
کایدان تاکید کرد: ژانر کمدی نافی هیچ ژانر دیگری نیست و قرار نیست با این آثار ما دیگر گونه ها را فراموش نماییم. بطور قطع وجود آثار اجتماعی لازم است و ما به آن نیاز داریم اما قرار نیست ما فقط به آن آثار محدود شویم و کسانیکه نظریه صادر می کنند بهتر است نمونه الگویشان را عرضه کنند و یک فیلم یا سریال تولید کنند تا مشخص شود که آیا نظریه های آنها می تواند موفق باشد یا خیر. متأسفانه این دوستان فقط به تولیدکننده های آثار حمله می کنند و نوعی انحصارطلبی در تفکرشان دیده می شود که نمی خواهند واقعیت دنیای کمدی را بپذیرند و حملات آنها اتفاقاً می تواند کلیت سینما و شبکه نمایش خانگی ما را به خطر بیندازد و جریان های مستقل و آثار اجتماعی ما را هم در خطر قرار می دهد.
نویسنده سریال «مانکن» در آخر درباره ی تفاوت میزان استقبال از سریال های کمدی در شبکه نمایش خانگی و سالن های سینما اظهار داشت: یکی از خاصیت های دو ژانر کمدی و ترسناک این است که مخاطب ترجیح می دهد این دو فیلم را به شکل جمعی ببیند و بنا بر این میزان استقبال از فیلم های سینمایی کمدی بیش از سریال های کمدی است و نکته دیگر این است که مخاطبان پلت فرم ها با خرید اشتراک به سریال هایی در ژانرهای مختلف دسترسی دارند و نیازی نیست که برای هر سریال هزینه ای جداگانه پرداخت کنند و بنا بر این آثار اجتماعی هم با استقبال خوبی در شبکه نمایش خانگی مواجه می شوند و شاهد می باشیم که سینمای کمدی و اجتماعی در پلت فرم ها فاصله چندانی با هم ندارند درحالیکه سینمای کمدی و اجتماعی در گیشه با هم فاصله بسیاری دارند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب