تنها چاره این روزهای تئاتر به روایت یك بازیگر
به گزارش علی جون مائده طهماسبی که این روزها به اجرای نمایش در فضای مجازی می اندیشد، اعتقاد دارد در شرایط فعلی، برای ادامه حیات تئاتر چاره ای نداریم جز روی آوردن به فضاهای تازه.
این بازیگر و کارگردان تئاتر درباره اجرای نمایش در فضای مجازی و به صورت آنلاین به ایسنا می گوید: بیشتر از یک سال و نیم از ورود کرونا به زندگی ما می گذرد و به دنبال تعطیلی مراکز فرهنگی بخصوص تئاتر که نوعی تجمع است، ظاهرا باید برای این دوره خاص ضرورتی قائل شویم تا از هنر تئاتر دور نمانیم.
طهماسبی با یادآوری اینکه پیش از این بخشی از هنرمندان تئاتر، مدیوم تله تئاتر را نمی پسندیدند، اضافه می کند: قبلا برخی از ما تله تئاتر را قبول نداشتیم چون در آن، اصلی ترین خصوصیت تئاتر یعنی ارتباط زنده میان بازیگر و تماشاگر وجود نداشت ولی در دوره فعلی چاره ای نیست و باید به مدیوم های تازه ای مانند اجراهای آنلاین، اجرای زنده یا پخش قطعات نمایشی در فضای مجازی و... بسنده نماییم.
او با اشاره به اینکه همه جهان در این مقطع با شرایط استثنایی رو به رو است، می افزاید: همین وضعیت سبب شده در خیلی از کشورها راه های جایگزینی برای تداوم تئاتر ایجاد شود و همه جا به تجربه های جدیدی دست زده اند و این چنین است که اپلیکیشن های متنوع و گوناگونی برای اجرای قطعات نمایشی ساخته شده است.
طهماسبی که خود در نظر دارد قطعه ای نمایشی را مقابل دوربین ببرد، می گوید: چند پیشنهاد برای نمایشنامه خوانی یا اجرای یک قطعه نمایشی مقابل دوربین دارم ولی فعلاً نمی توانم جزییاتش را اعلام کنم ولی قدر مسلم این است که باید فرم های تازه ای پیدا نماییم و این اتفاق هم حتما رخ می دهد. همچنانکه چندی قبل یکی از دوستان ایرانی مقیم کانادا درباره روایت یک داستان با حضور بازیگرانی در چند کشور مختلف صحبت کرد که این قطعه در اپلیکشین زوم قابل اجراست.
این هنرمند در پاسخ به این پرسش که چرا تجربه های پراکنده ای که سال قبل در زمینه اجرای نمایش در فضای مجازی در ایران انجام شد، استمرار پیدا نکرد، توضیح می دهد: شاید اجرای یک نمایش یک ساعته در چارچوب تک گویی برای تماشاگر خسته کننده بوده است. بیننده امروز بخصوص در فضای مجازی خیلی کم حوصله است. او حوصله تماشای یک تک گویی یک ساعته را ندارد. ازاین رو شاید آن اجراها بازخورد خوبی از تماشاگران نگرفته باشند.
او که تجربه کارگردانی نمایش هایی «خانواده تت» و «گله، سکوت، کلمه» را دارد، اضافه می کند: شاید بهتر باشد به سمت یکسری جلسات نمایشنامه خوانی برویم چون به هر حال کمی فرم و قدری فضاسازی دارد و با حضور چند بازیگر میتوان شرایطی ایجاد کرد که تماشاگر خسته نشود.
بازیگر نمایش های «تق صیر» و «خانه برناردا آلبا» درباره این مورد که آیا برای اجرای نمایش در فضاهای تازه لازم است متونی ویژه هم نوشته شود، می گوید: حتما نمایشنامه نویسان ما به این زمانه فکر می کنند و متونی ویژه این ایام می نویسند. اجرای متون قبلی، چیزی شبیه تله تئاتر خواهد بود. باید به فکر اجراهایی مناسب قاب مونیتور لپ تاب یا حتی کوچک تر از آن باشیم. طبیعتا در این شیوه اجرا هم به دکور و لباس نیاز داریم ضمن اینکه این گونه اجراها به علت مسائل فنی و تکنیکی خود، هزینه بر هم هستند. ازاین رو شاید بهتر باشد به نمایش هایی کم خرج تر فکر نماییم. البته این روزها سایت هایی برای نمایش فیلم تئاترهای قبلی فعال شده اند که بلیت فروشی هم دارند.
مائده طهماسبی در پاسخ به پرسشی دیگر درباره چگونگی برقراری ارتباط با تماشاگر در اشکال تازه اجرا توضیح می دهد: باید درست تجربه نماییم. این روزها تماشاگران خلوت بسیاری دارند. بنابراین بخش زیادی از مردم در خانه های خود فیلمها و سریال ها ایرانی و خارجی را دنبال می کنند و دلیل ساخت این همه سریال در شبکه نمایش خانگی، همین افزایش مخاطبان است. البته فراموش نکنیم تماشگر تئاتر همواره کم شمارتر از تماشاگر فیلم و سریال بوده ولی با ورود به فضاهای تازه و اطلاع رسانی درست، می توانیم همان تماشاگران را باردیگر بیابیم و حتی شاید بتوانیم تماشاگران دیگری هم جذب نماییم.
منبع: alijoon.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب سایت علی جون